Έχεις ακούσει ποτέ, πως η αρνητική σκέψη φέρνει μια αρνητική ζωή;
Ζοφερό γεγονός, δυστυχώς.
Ειδικά τις τελευταίες μέρες, σκέφτομαι, πόση έλλειψη ή υπερπλεόνασμα αρνητικότητας υπάρχει γύρω μας?!
Μη πας και πολύ μακριά…σημείωσε 2 και κάνε μια βόλτα μέχρι το σουπερμάρκετ.
Γάντια, μάσκες, ασκήσεις επιδεξιότητας, ευκινησία και ευκαμψία grande, με απώτερο στόχο να αποφύγεις τον διπλανό αγοραστή. Σκηνικό σουρεάλ, έτσι ?!
Ευτυχώς, βέβαια, όπως ακριβώς η αρνητικότητα είναι μεταδοτική, η θετικότητα μπορεί να γίνει επίσης!
«Τι λες τώρα κυρία μου? Βλέπεις τι γίνεται εκεί έξω?» -θα μου πεις.
Ω Ναι.
Εγώ γράφω από το σπίτι. Εσύ διαβάζεις… από πού αλλού; … από το σπίτι, αλλά η κοινωνική απόσταση (λόγω σύνεσης), δεν χρειάζεται να γίνει και συναισθηματική απόσταση (λόγω φόβου).
Είμαι κοινωνικό ον. Γυναίκα, μάνα, ψυχολόγος και γνωρίζω πολύ καλά, πως η συναισθηματική απομάκρυνση, μας πεθαίνει μέσα μας, πολύ πιο γρήγορα από τον οποιονδήποτε Covid 19.
Τι κάνω λοιπόν?
Πρόταση…
Κάνω κάτι που γνωρίζω πολύ καλά και μπορώ να ελέγξω. Stay in touch. Διατηρώ επαφή. Καταρχήν με τον εαυτό μου, με την Άρτεμις. Με όλα εκείνα τα στοιχεία και τις ποιότητες που με κάνουν να είμαι αυτή που είμαι. Και μετά..;!
Μετά αποζητώ την σύνδεση με τους άλλους, την απλή ανθρώπινη επαφή, διαφορετικά μεν -από απόσταση- και με όποιο τρόπο, αλλά δεν με απομονώνω συναισθηματικά και δε με αποκόβω.
Τα καλά νέα είναι ότι
- Μπορώ να χαμογελάω κι από απόσταση!… και ΝΑΙ είναι κολλητικό.
- Μπορώ να πω καλημέρα κι από απόσταση! και ΝΑΙ είναι κολλητικό.
- Μπορώ να γνέψω ευχαριστώ κ από απόσταση! και ΝΑΙ είναι κολλητικό.
- Μπορώ να αστειευτώ κ από απόσταση! Και ΝΑΙ είναι κολλητικό.
- Μπορώ να προσφέρω κ από απόσταση! Και ΝΑΙ είναι κολλητικό.
Γιατί μεταδοτική και ιδιαιτέρως μολυσματική, μπορεί να είναι και η θετικότητα! και αυτή, μας κάνει να νιώθουμε πραγματικά Ζωντανοί!
Είναι κάτι τόσο απλό, όσο να πω «καλή συνέχεια» στην υπάλληλο του σουπερμάρκετ που δεν μπορεί να μείνει σπίτι.
Ένα «Ευχαριστώ» και «καλή δύναμη» στον φαρμακοποιό ή στον ντιλιβερά που μου παραδίδει τη παραγγελία… και δεν μπορεί να μείνει σπίτι.
Μια φιλική χειρονομία αναγνώρισης ή ένα «καλημέρα», στην γειτόνισσα με το πιτσιρικάκι στο απέναντι μπαλκόνι από το δικό μου σπίτι.
Ή αν δεν μπορώ να κάνω τίποτα από τα παραπάνω, ένα τηλέφωνο, σε κάποιον που ξέρω πως είναι μόνος, ρωτώντας «τι κάνεις, πώς τα περνάς βρε αδερφέ; Χρειάζεσαι κάτι;»
Τελικά το πιο ισχυρό πράγμα που μπορώ να κάνω και μπορώ 100% να ελέγξω εν μέσω όλης αυτής της απίστευτης ιστορίας που ζούμε καθημερινά, είναι επίσης και το απλούστερο. Να είμαι αληθινά εγώ!
ή ξέρεις τι;… να γίνω ακόμα και καλύτερη.
…με χαμόγελο, με ευγένεια με ευγνωμοσύνη…
Να πρωτοτυπώ! Να ψάχνω να βρω ευκαιρίες μέσα σε αυτή την κρίση για να μοιραστώ ομορφιά και όχι ασχήμια.
Να ακτινοβολώ Ζωή και όχι Θάνατο.
…Ειδικά αυτές τις μέρες και ειδικά αυτή την εποχή! με όποιον τρόπο, να ΕΙΜΑΙ!
