Η Αλήθεια είναι μια από τις δυσκολότερες έννοιες για να αναλυθούν ενώ σε προσωπικό επίπεδο είναι η πραγματικότητα που  βιώνουμε  και αυτή καθορίζεται από όσα πιστεύουμε και αισθανόμαστε.

Για αυτό το λόγο αντιλαμβανόμαστε την Αλήθεια μας με διαφορετικό τρόπο, ενώ πιστεύουμε ότι αυτή είναι η καλύτερη, η σωστότερη, η αδιαμφισβήτητη και επομένως κανείς δεν μπορεί είτε να την κατανοήσει εξ ολοκλήρου είτε να την αμφισβητήσει.

•  Όταν όμως αφορά την Αλήθειά μας ως γονείς, τι περιεχόμενο μπορεί να έχει και πως έχει διαμορφωθεί;
•  Μήπως συνδέεται και αντανακλά την Αλήθεια των παιδικών μας χρόνων και όσων ζήσαμε τότε, που είναι τόσο δυνατά ώστε να επηρεάζουν καταλυτικά όσα πιστεύουμε, αισθανόμαστε και πράττουμε στο σήμερα;
•  Μήπως συμπεριλαμβάνει την Αλήθεια των μετέπειτα βιωμάτων μας και των πεποιθήσεων που διαμορφώσαμε στο πέρασμα των χρόνων και της θητείας μας σε διαφορετικούς ρόλους;
•  Ή μήπως η Αλήθεια μας ως γονείς καθορίζεται και από προσδοκίες, επιθυμίες , χαμένα όνειρα, επιταγές τρίτων και της κοινωνίας; Τελικά είναι η δική μας Αλήθεια;

Ένα από τα βασικά ερωτήματα που οι γονείς μπορούν να θέσουν στον εαυτό τους , καταλήγοντας στην παραπάνω διαπίστωση είναι:

 “ Ποιος είμαι και τι θέλω ως γονιός; Τι εικόνα έχω για τον ρόλο μου;”

Οι ερωτήσεις αυτές για να έχουν ουσία  και αποτέλεσμα θα πρέπει να επαναληφθούν πολλές φορές καθώς στην αρχή οι απαντήσεις θα είναι χαοτικές, γενικές ενώ θα εμφανίζονται επαναλαμβανόμενα μοτίβα και συναισθηματικά αποτυπώματα των πυρηνικών μας οικογενειών. Όσο όμως μπορούμε να επιμείνουμε σε αυτές τις αποκαλυπτικές και φαινομενικά “απλές” ερωτήσεις , τόσο θα κατανοούμε ότι επί το πλείστον αναπαράγουμε αυτοματικά όσα έχουμε μάθει και ο ρόλος μας ως γονείς ετεροπροσδιορίζεται και δεν αυτοπροσδιορίζεται.

Δηλαδή; Όσο αυτοπαρατηρούμε την οικογενειακή καθημερινότητα, τους ρόλους και τις σχέσεις που εξελίσσονται ενδοοικογενειακά μπορούμε να διαπιστώσουμε ότι δεν είμαστε μόνοι σε αυτό τον ρόλο. Σε κάθε γονέα αντιστοιχεί ότι φέρει από την δική του πυρηνική οικογένεια και τα βιώματά του, τα οποία επηρεάζουν τα πιστεύω του για τον εαυτό του, την ζωή του, τις σχέσεις του, την οικογένεια κοκ.

Τα υγιή πρότυπα , φυσικά αποτελούν την αξιακή βάση του θεσμού της οικογένειας όμως όσα δυσλειτουργικά μας κληροδοτήθηκαν και συνειδητά ή ασυνείδητα αναπαράγουμε  στα παιδιά μας, “Γιατί έτσι τα μάθαμε », τα θέλουμε πραγματικά; Είναι χρήσιμα ή απλά αντιστεκόμαστε για να μην παραδεχθούμε ότι κάτι κάνουμε λάθος ως γονείς;

Το επόμενο λοιπόν στάδιο για να κατανοήσουμε τι μας προκαλούν τα δυσλειτουργικά μας μοτίβα είναι η Αυτοπαρατήρηση στις σκέψεις μας για θέματα ανατροφής παιδιών και συμπεριφορών, σχέσεων με τον/την σύζυγο , την επικοινωνία στην οικογένεια .

Εάν προσπαθήσουμε  να καταγράψουμε τις πιο συνηθισμένες  σκέψεις που μας  μπλοκάρουν , τις αμφισβητήσουμε και τις μετατρέψουμε σε θετικές για εμάς θα έχουμε κάνει το πρώτο βήμα να προσεγγίσουμε την δική μας Αλήθεια .

Παράδειγμα  

Πεποίθηση: “Πρέπει να είμαι εκεί για το παιδί μου και να μην δουλεύω”

 Ερωτήσεις    

• Είναι δική μου πεποίθηση ή μου έμαθαν ότι η “καλή μαμά δεν πρέπει να   δουλεύει”;
• Έχω ενοχές που δουλεύω ή ντρέπομαι ή κριτικάρω τον εαυτό μου που έχω ανάγκες γιατί ως παιδί οι ανάγκες μου δεν ικανοποιούνταν ή δεν είχα το κατάλληλο γονεικό πρότυπο για να το μάθω;
• Πιστεύω ότι δεν είναι σωστό να ικανοποιώ τις ανάγκες μου ή ότι οι ανάγκες δεν πρέπει να υπάρχουν τώρα που είμαι γονιός ή ότι δεν μου αναλογεί να έχω κάποιους να με βοηθάνε;
• Θέλω να είμαι μαμά full-time και είμαι ευτυχισμένη με αυτή την επιλογή μου ή πιστεύω ότι για να είμαι ικανοποιημένη και χαρούμενη θα πρέπει να δίνω σημασία στις ανάγκες μου γιατί ευτυχισμένοι γονείς χαρούμενα παιδιά;

Απαντήσεις

  Οι απαντήσεις θα πρέπει να περιλαμβάνουν υγιή μηνύματα για τον εαυτό μου όπως  π.χ.

• Μπορώ να έχω ανάγκες και θέλω
• Είναι λογικό να μην ξέρω ακριβώς τι χρειάζομαι ή πως να τα καταφέρω, όμως μπορώ να δουλέψω για να το ανακαλύψω.
• Είναι σημαντικό να έχω ενδιαφέροντα πέραν του παιδιού μου, ώστε να χτίσω την αυτοεκτίμησή μου.
• Το παιδί είναι καλύτερα όταν οι γονείς του είναι πραγματικά χαρούμενοι και πλήρης.
• Το να φροντίζω τον εαυτό μου είναι ένα εξαιρετικό παράδειγμα για το πως το παιδί μου θα δράσουν ως ενήλικες.

Θετική πεποίθηση

  “Κάνω ότι καλύτερο μπορώ. Για εμένα είναι πολύ σημαντικό να περνάω ποιοτικό χρόνο με τα παιδιά μου όπως και να έχω  ενδιαφέροντα γιατί αυτό  με κάνει χαρούμενη και πλήρης”

Κάθε φορά που η πεποίθηση που μας μπλοκάρει ξαναεμφανίζεται , συνεχίστε να επαναλαμβάνεται την καινούρια σας πεποίθηση γιατί έτσι την εδριαώνουμε . Με την επανάληψη.

Ωραία!!!Και η επόμενη ερώτηση  που στροβιλίζει στο μυαλό μας είναι “Γιατί” να τα κάνω όλα αυτά; Ποιος ασχολείται ;Καλά είμαι……

Εάν καταλυτικό κίνητρο για να βρούμε την Αλήθεια μας δεν είναι η δικής μας ευτυχία, τότε ακλόνητο κίνητρο  είναι τα παιδιά μας .Οι γενιές αλλάζουν όταν δεν μεταφέρουμε στις επόμενες τα δικά μας βάρη , όταν σπέρνουμε σπόρο εξέλιξης και υγιή πρότυπα,  όταν η Αγάπη που νιώθουμε για τα παιδιά μας δημιουργεί περιβάλλον να αναπτύξουν την “δική τους Αλήθεια” ,απαλλαγμένη από τα θέλω , τα πιστεύω και τα συναισθήματα των άλλων.

Ράνια Βλάγκα

Professional Life Coach for Kids and Families.

Parent Coach.

Μέλος του Hellenic Institute of Coaching Ελλαδας και Κύπρου.

Σχολική Ψυχολόγος Msc

Κοινωνιολόγος Bsc

Ειδική Παιδαγωγός.

Εισηγήτρια του ετήσιου σεμιναρίου Parent Coaching «Να με προσέχεις»